ช่วงปิดเทอมภาคเรียนที่ 1 ในเดือนตุลาคม ของทุกปี นับเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขของเด็กที่เรียนนอกเมือง ห่างไกลบ้าน อาศัยอยู่ตามหอพักต่างๆ ของโรงเรียนเด็กๆ แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ พวกเขาจะก็ต่างรู้สึกดีใจมากๆ ที่จะได้กลับบ้านได้ไปเจอกับพ่อแม่ ญาติ พี่ น้อง ได้กลับไปสัมผัสกลิ่นไอดิน ไอน้ำ สายลม ป่าไม้และขุนเขา ที่เด็กๆ เหล่านั้นเติมโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ
คมสันต์ นวลแก้วทวีบุญ เด็ก ซี.ซี.เอฟ. จังหวัดแม่ฮ่องสอน วัย 17 ปี กำลังศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนเฉลิมรัชวิทยาคม คือ หนึ่งในเด็กที่ดีใจมาก มีความสุขถึงครั้งที่กลับบ้าน เมื่อถึงช่วงเวลาปิดเทอมภาคเรียนที่ 1 ในเดือนตุลาคม ด้วยระยะทางระหว่างบ้านกับโรงเรียนไกลกว่า 100 กิโลเมตร น้องคมสันต์ จำเป็นต้องอยู่หอพักของโรงเรียน ปิดเทอมถึงจะได้กลับบ้านสักที
คมสันต์ เล่าให้พวกเราฟังว่า “ดีใจมากครับที่ได้กลับบ้านในช่วงปิดเทอม ผมอยากกลับไปช่วยพ่อแม่ทำงาน ช่วงนี้ที่บ้านกำลังจะเกี่ยวข้าวไร่ ผมและชาวบ้านทุกคนในหมู่บ้านจะต้องตื่นตีห้า เพื่อหกโมงเช้าทุกคนก็จะไปถึงไร่ เพื่อช่วยกันลงแขกเกี่ยวข้าวชาวบ้านจะเวียนไปเกี่ยวข้าวทีละไร่ การเกี่ยวข้าวไร่ของชาวบ้านนั้นมีทั้งความสนุกสนานและความสามัคคี เจ้าของไร่จะทำกับข้าวเลี้ยงชาวบ้านที่มาช่วยงาน จะเอาพืชผลที่มีในไร่มาทำกับข้าว และจะแบ่งให้ชาวบ้านที่มาช่วยงานนำกลับไปบ้านด้วย ดังนั้นทุกๆ วันแต่ละคนจะมีของกลับบ้านไม่ซ้ำกัน เพราะแต่ละไร่จะมีพืชผลไม่เหมือนกัน เช่น แตงปี มะเขือ ถัวฝักยาว ผักชี มะเขือพวง ฟักทอง ฟักเขียว”
ณ หมู่บ้านเล็กๆ ที่น้องคมสันต์ อาศัยอยู่ ประเพณีลงแขกเกี่ยวข้าว คนในหมู่บ้านยังคงให้ความสำคัญ สะท้อนวัฒนธรรมอันดีงามที่สานสัมพันธ์ความรักความสามัคคีของคนทำเกษตรกรรม ตั้งแต่เด็กจนโตคมสันต์ ไม่เคยพลาดที่จะไปช่วยพ่อแม่ เกี่ยวข้าว และพบปะกับเพื่อนบ้านแสนอบอุ่น
นายจำรัส พัฒนาคีรี
โครงการพัฒนาเด็ก ซี.ซี.เอฟ. จังหวัดแม่ฮ่องสอน
4 พฤศจิกายน 2559
