ครอบครัวเล็กๆ ของ น้องมิยู เป็นครอบครัวชาวเขาเผ่ากะเหรี่ยงที่ค่อนข้างจะลำบาก มิยู อาศัยอยู่กับพ่อแม่ และน้องสาวตัวเล็กๆ อีกคน สภาพบ้านค่อนข้างเก่าและทรุดโทรม ครอบครัวไม่มีที่ทำกินเป็นของตนเอง พ่อแม่ต้องทำงานรับจ้างหารายได้เลี้ยงครอบครัว แต่ครอบครัวของน้องมิยู ก็ใช้ชีวิตตามวิถีของคนชนเผ่าที่กินอยู่อย่างพอเพียง และเต็มไปด้วยความสุข ด้วยวัยเพียง 5 ขวบ น้องมิยูจึงช่วยเหลืองานพ่อแม่ได้เพียงเล็กๆ น้อยๆ เช่น เวลาแม่ไปตักน้ำ หรือทำอาหาร มิยูก็จะช่วยตักน้ำใส่โอ่ง ช่วยแม่หยิบจับผักปลาเวลาทำอาหาร

เมื่อครอบครัวได้รับคัดเลือกให้ร่วมกิจกรรม คลังอาหารในครัวเรือน จาก มูลนิธิ ซี.ซี.เอฟ. น้องจึงได้รับการสนับสนุน พันธุ์ไก่พื้นเมืองและก้อนเชื้อเห็ด พ่อได้ทำโรงเพาะเห็ดเล็กๆ สำหรับวางก้อนเชื้อเห็ด ไม่สูงนัก เพื่อให้น้องมิยูดูแลได้ ทำเล้าไก่และสานตะกร้าด้วยไม้ไผ่เพื่อให้ไก่ได้วางไข่ ทุกเช้าน้องมิยูจะเดินตามพ่อไปให้อาหารไก่ และรดน้ำก้อนเชื้อเห็ดทุกเช้าเย็น

“หนูชอบกินไข่ไก่ กับเห็ด มีเห็ดแล้วก็ไข่ไก่ให้หนูเก็บทุกวันด้วยค่ะ” น้องมิยู พูดไปก็โชว์ไข่ไก่กับเห็ดที่เก็บเองให้ดู

เวลาเก็บเห็ดเสร็จน้องมิยูจะเป็นคนเอาเห็ดวิ่งไปแจกให้คนนั้น คนนี้ด้วยตนเอง อย่างสนุกสนาน ส่วนไข่ไก่น้องมิยู ไม่ยอมแจกให้ใคร จะหวงมาก และบอกว่าไข่ไก่มีพอสำหรับมิยูกับน้องเท่านั้น ไก่ออกไข่ทีละไม่กี่ฟอง รอให้น้องเลี้ยงไก่ให้เยอะๆ ก่อนจะได้เอาไข่ไปแลกผักได้

“ตอนที่เห็ดออกดอกเยอะๆ กินไม่หมด มิยูก็บอกว่าให้แบ่งให้ญาติๆ แบ่งปันกัน ถ้าเขามีผักอะไรเขาก็จะมาแบ่งให้เรา มิยูก็วิ่งเอาผักกลับมาอวดแม่ เราไม่ต้องไปซื้อ มิยูก็ได้สนิทกับญาติๆ เขาเพิ่มขึ้นด้วย” แม่ของมิยูกล่าว ด้วยความตื้นตัน

รอยยิ้มและคำพูดของน้องมิยูเป็นคำบอกเล่าที่มาจากใจของเด็กตัวเล็กๆ และแสดงถึงความสุข และดีใจที่มีเห็ด มีไก่ ซึ่งสิ่งนี้ได้บ่งบอกถึงความสำเร็จของกิจกรรมคลังอาหารในครัวเรือน ที่ช่วยให้หลายๆ ครอบครัวสามารถพึ่งพาตนเองจากผลผลิตที่พวกเขาหมั่นเอาใจใส่ดูแล อีกทั้งยังช่วยสร้างความสัมพันธ์กับเพื่อนบ้านเรือนเคียงด้วย

โรงเพาะเห็ดเตี้ยๆ ของพ่อ ช่วยให้มิยูเก็บเห็ดได้ง่ายขึ้น

อดุลย์  สอาด  
โครงการพัฒนาเด็ก ซี.ซี.เอฟ จ.เชียงใหม่
2 กันยายน 2559