"ชนใดไม่มีดนตรีกาล ในสันดาน เป็นคนชอบกลนัก" บทประพันธ์เรื่องเวนิสวาณิช พระราชนิพนธ์แปลในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 6 ดนตรีมิใช่มีเพื่อนำความสุข ความสุนทรีย์ในอารมณ์มาสู่ผู้เล่นและผู้ฟังหรือทำให้เกิดความเพลิดเพลิน ไพเราะเสนาะหูเท่านั้น ดนตรียังให้อะไรมากกว่าที่คิด
“น้องกาย” อายุ 15 ปี เด็กในความดูแลของมูลนิธิ ซี.ซี.เอฟ. เพื่อเด็กและเยาวชนฯ โครงการพัฒนาเด็ก ซี.ซี.เอฟ.จังหวัดนครพนม ปัจจุบันน้องกายเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนโพนสวรรค์ราษฎร์พัฒนา เล่าให้ฟังถึง จุดเริ่มต้นและแรงบันดาลในในการเล่นดนตรีว่า
“ตอนเด็ก ๆ ผมชอบดูการแสดงดนตรีมาก และชอบตีกลองมีความใฝ่ฝันอยากได้กลองชุดไว้ฝึกซ้อม จนกระทั่งเมื่อเรียนอยู่ชั้นประถมได้มีโอกาสเข้าร่วมกิจกรรมของ ซี.ซี.เอฟ.ฯ เช่น กิจกรรมเสาร์สัมพันธ์หรือเข้าค่ายอบรมต่าง ๆ ก็จะอาสาตีกลองและแสดงฝีมือทางดนตรีให้เพื่อน ๆ ได้สนุกสนานกัน”
และนั่นคือจุดเริ่มต้นของ “น้องกาย” ที่พยายามไขว่คว้าเรียนรู้และหาโอกาสที่ดี ๆ สำหรับตัวเอง ทำในสิ่งชอบและรักในสิ่งนั้น จนกระทั่งโรงเรียนได้เห็นถึงความสามารถ น้องกายจึงได้ถูกคัดตัวเข้าไปเป็นหนึ่งในทีมวงดุริยางค์ของโรงเรียนและเป็นนักดนตรีประจำของโรงเรียนในตำแหน่งมือกลองและกีตาร์ เมื่อได้รับโอกาสได้ออกงานแสดงน้องกายก็จะแสดงฝีมือเต็มที่
“ขอบคุณ มูลนิธิ ซี.ซี.เอฟ.ฯ ที่ได้ให้รับโอกาสที่ดี ๆ และได้รับประสบการณ์ใหม่ ๆ ผมจะเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับน้อง ๆ เยาวชนรุ่นหลังต่อไป และในอนาคตผมเลือกที่จะเรียนต่อครูสาขาดนตรี จบออกมาก็อยากเป็นครูสอนดนตรี จะกลับมาเป็นผู้ให้เหมือนกับท่านผู้ใหญ่ใจดีที่มอบให้กับผมครับในวันนี้” น้องกายเล่าให้ฟังด้วยความภูมิใจ
