สู้สุดใจเพื่อแม่ (ผู้พิการ) “น้องพุธ” จ.มุกดาหาร

        “ถ้าเรียนจบ ม.3 หนูอาจจะไม่ได้เรียนต่อ เพราะอยากช่วยพี่สาวดูแลแม่ แต่หากมีโอกาสได้เรียนต่อ ก็อยากจะเรียนพยาบาลเพราะจะได้ดูแลแม่” น้องพุธ จ.มุกดาหาร

        “ตื่นตีห้าทุกวัน ก่อไฟ นึ่งข้าว ทำกับข้าว และป้อนข้าวแม่ที่พิการก่อนไปโรงเรียน กลางวันก็ต้องกลับบ้านมาป้อนข้าวแม่ พร้อมเก็บกวาดทำความสะอาดที่นอนให้” พุธแทบจะไม่ได้หยุดพักเล่นกับเพื่อน ๆ และได้ใช้ชีวิตเหมือนเด็กทั่วไปตั้งแต่พ่อเสียชีวิตและแม่ล้มป่วยลง

        วันหยุดเรียน “พุธ” และพี่สาวต้องผลัดเปลี่ยนกัน คนหนึ่งอยู่เฝ้าบ้านและดูแลแม่ ส่วนอีกคนก็ต้องไปขอทำงานรับจ้างทำความสะอาดบ้าน ซักผ้า ให้ครูหรือคนที่เมตตาสงสาร เพื่อหารายได้มาซื้อข้าวและเงินไปโรงเรียน เพราะนอกจากเบี้ยพิการของแม่เดือนละ 800 บาท คน ก็ไม่มีรายได้จากที่ไหนเลย

        ย้อนกลับไปเมื่อ 6 ปีที่แล้ว ครอบครัวของ “พุธ” มีกัน 4 คน มีพ่อ แม่ พี่สาว และพุธ  ตอนนี้ครอบครัวได้เสียเสาหลักของบ้านไป เพราะพ่อป่วยเป็นโรคมะเร็งในเส้นเลือดและเสียชีวิต แม่ที่พิการอยู่แล้วต้องทำหน้าที่เป็นเสาหลักของครอบครัวแทน พอมีแรงหารายได้มาเลี้ยงดูลูกทั้ง 2 คน และเมื่อปีที่แล้วแม่เกิดเจ็บป่วยเนื่องจากทำงานหนักเกินตัวนานหลายปี เกิดแขนขาไม่มีแรง ต้องนอนอยู่กับที่ ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้

        น้องพุธเล่าให้เจ้าหน้าที่ ซี.ซี.เอฟ. จ.มุกดาหาร ฟังต่อว่า “หลังจากที่เสียพ่อไป ครอบครัวต้องใช้ชีวิต 3 คนแม่ลูกด้วยความลำบาก มีแม่เป็นหลักดูแลลูกที่ยังเล็ก ถึงแม้ตัวเองจะพิการก็ตาม ตอนที่พ่อเสียชีวิต แม่ต้องออกไปทำงานเพื่อเป็นคนที่หาเลี้ยงเรา 2 น้อง ถึงแม้แม่จะพิการอยู่แล้ว แต่ไม่เคยบ่นว่าเหนื่อยหรือทำไม่ได้ แม่ทำงานทุกวัน ทำทุกอย่างที่มีรายได้ บางครั้งหนูรู้สึกอยากกินขนมเหมือนเพื่อนๆ แต่ก็คิดว่า ครอบครัวเราไม่มีเหมือนคนอื่น คิดว่า ‘ถ้าเลือกเกิดได้ ก็อยากเกิดในครอบครัวที่มีบ้านหลังใหญ่ๆ มีเงินให้ลูกไปโรงเรียน มีเสื้อผ้าใหม่ทุกปี แต่ในเมื่อเราเลือกเกิดไม่ได้ หนูก็ยังดีใจค่ะที่ได้เกิดเป็นลูกแม่’ ถึงแม่หนูจะพิการแต่แม่ก็รักและเสียสละทุกอย่างเพื่อครอบครัวเรา” พุธพูดด้วยสีหน้าแห่งความภูมิใจที่ได้ดูแลแม่ของตัวเองอย่างเต็มกำลังแล้ว