ท่ามกลางความวุ่นวายและเร่งรีบของชีวิตผู้คนในเมืองหลวง ที่ต่างคนต่างต้องต่อสู้ดิ้นรนทำมาหากิน ความสุขของบางคน อาจหมายถึงการได้อยู่ในบ้านหลังใหญ่ๆ มีทีวี คอมพิวเตอร์ อินเตอร์เน็ต เครื่องอำนวยความสะดวก ครบถ้วน แต่ความสุขสำหรับเด็กชายวัย 10 ขวบ ฟารุตดีน หรือ น้องดีน ความสุขของเขา คือ เพียงได้อยู่บ้านพร้อมหน้าทั้งพ่อและแม่

“บ้านของผมอยู่ตรงไหนก็ได้ คับแคบหน่อยก็ไม่เป็นไร ขอให้มีพ่อกับแม่อยู่ด้วย” น้องดีน พูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

น้องดีนเติบโตมาภายในบ้านหลังเล็กๆ เล็กที่สุดในหมู่บ้าน หลายคนมองว่ามันคือ “กระต๊อบ” แต่สำหรับน้องดีนแล้วมันคือ  “บ้าน” บ้านที่ประกอบไปด้วย ฝากั้นบ้านที่ทำจากไม้ไผ่สาน หลังคามุงด้วยสังกะสีที่ผุพังจนแทบจะกันแดดกันฝนไม่ได้ ลมกระโชกทีต้องคอยระแวงว่าหลังคาจะปลิวหายไปหรือไม่ เวลาที่ฝนตกน้องดีนและพ่อแม่ต้องกุลีกุจอ เอากะละมังมารองน้ำ สิ่งของภายในบ้านมีเพียง ถ้วย จาน ชาม ช้อน พร้อมกับกองเสื้อผ้าเก่าๆ ที่บางคนดูแล้วไม่มีค่าอะไรเลย แต่กับครอบครัวนี้แล้วมีค่ามาก

พ่อและแม่น้องดีนพยายามทุกวิธีเพื่อให้น้องดีนได้เรียนหนังสือ ปัจจุบัน น้องดีน เรียนอยู่ชั้น ป.3 เคยซ้ำชั้นมาก่อนทำให้เรียนช้ากว่าเพื่อน พ่อแม่เองก็ไม่รู้หนังสือไม่สามารถช่วยสอนหนังสือน้องดีนได้ ระยะทางจากบ้านไปโรงเรียนประมาณ 8 กิโลเมตรถึงแม้ระยะทางจะไกล บวกกับถนนลูกรัง ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคกับการไปโรงเรียนของน้องดีนเลย ทุกๆ เช้าพ่อจะขี่มอเตอร์ไซค์เก่าๆ ไปส่งน้องดีนที่โรงเรียนก่อนไปทำงานรับจ้างตัดหญ้า วันไหนที่พ่อทำงานเลิกช้าไปรับที่โรงเรียนไม่ได้ น้องดีนก็ต้องเดินกลับบ้านเอง ถ้าเจอคนรู้จักระหว่างทางเขาก็ให้อาศัยกลับบ้านด้วย

มูลนิธิ ซี.ซี.เอฟ. จึงได้สนับสนุนในด้านการศึกษา สุขภาพอนามัย และชีวิตความเป็นอยู่ให้น้องดีนและครอบครัว เพิ่มโอกาสให้พวกเขาได้มีชีวิตใหม่ที่ดีกว่าเดิม

แม้สภาพความเป็นอยู่ของน้องดีนและครอบครัวจะลำบากสักเพียงไหน แต่สิ่งที่พวกเราสัมผัสได้จากครอบครัวนี้  คือ เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม ความอบอุ่น และความสุขของคนภายในบ้าน พวกเขามักให้กำลังใจกันและกัน เกื้อหนุนกันในทุกๆ ด้าน เพียงมีกันและกันต่อให้อุปสรรคจะยากเย็นสักเพียงไหนพวกเขาก็จะผ่านมันไปให้ได้

โศรยา กลางบน
โครงการพัฒนาเด็ก ซี.ซี.เอฟ. จ.สตูล
1 สิงหาคม 2559