"คุณเชื่อหรือไม่ว่าเงินเพียงไม่ถึงยี่สิบบาทต่อวันก็ช่วยเหลือเด็กให้มีอนาคตได้ หากว่าเรามีมาก ก็ให้มาก... หากว่าเรามีน้อย...ก็ให้น้อยตามกำลัง แต่....อย่ามองข้ามเด็กซึ่งเป็นอนาคตของชาติ" 

นี่เป็นคำกล่าวอันน่าประทับใจของ คุณประถมาภรณ์ สวัสดิ์ชูโต ผู้หญิงเก่งและเปี่ยมไปด้วยความเมตตาต่อเด็กผู้อยากไร้

เธอเล่าว่าเมื่อ 15 ปีที่แล้ว เธอได้รับแผ่นพับประชาสัมพันธ์โครงการอุปการะเด็กของมูลนิธิฯ ในแผ่นพับเขียนว่า "เพียง 15 บาทต่อวัน ช่วยเหลือเด็กยากไร้สักคนได้" ประโยคนี้สั้นแต่ความหมายชวนให้เธอคิดว่า เงินเพียงวันละไม่ถึงยี่สิบบาทสามารถช่วยเด็กได้จริงหรือ เธอจึงรีบติดต่อมายังมูลนิธิฯ เพื่อสอบถามข้อมูลและเธอตัดสินใจเข้าร่วมโครงการอุปการะเด็กทันที โดยได้อุปการะเด็กหนึงคนคือ ด.ช.เลอสันต์ หนูเจียซึ่งขณะนั้นอายุ 8 ขวบ ครอบครัวยากจนมาก พ่อแม่มีอาชีพทำนา และรับจ้างทั่วไป

เธอเปิดเผยว่าระหว่างที่เธอตัดสินใจเข้าร่วมโครงการอุปการะเด็กของมูลนธิฯ เธอกำลังตั้งครรภ์ได้ประมาณ 3 เดือน และรู้สึกว่าลูกในท้องโชคดีที่เกิดมามีพ่อแม่ มีอาหารกิน มีเงินใช้จ่ายและมีความเป็นอยุ่ที่สุขสบาย แต่เด็กยากไร้ช่างน่าสงสาร เธอจึงอยากให้เด็กยากไร้สักคนได้รับโอกาสมีชีวิตที่ดี อย่างลูกของเธอที่กำลังจะเกิดมาในไม่ช้า

"เด็ก คือ อนาคตของชาติ ถ้าเราไม่ช่วยเหลือพัฒนาเด็กต่อไปในภายหน้าอนาคตของชาติก็คงไม่เหลือ"

โครงการอุปการะเด็กเป็นสิ่งใหม่สำหรับชีวิตคุณประถมาภรณ์ พอเธอได้มีโอกาสติดต่อกับน้องเลอสันต์ผ่านทางจดหมาย ส่งของขวัญวันเกิดไปให้ เธอบอกว่ารู้สึกอิ่มใจที่ได้มอบความรัก ความสุขให้กับเด็กยากไร้ที่เป็นอนาคตของชาติ และประทับใจที่เงินทุกบาทที่ให้ไปมูลนิธิฯ ได้นำไปช่วยเหลือเด็กในความอุปการะของเธอและเปลี่ยนแปลงชีวิตได้อย่างชัดเจน

ตลอดระยะเวลาเกือบ 15 ปีที่อุปการะ ด.ช.เลอสันต์ หนูเจีย เธอได้รับรู้ว่าน้องมีความสุขกับโอกาสที่หยิบยื่นให้ ในขณะเดียวกันก็เป็นเวลาแห่งความสุขที่เธอได้แบ่งปันเช่นกัน และยินดีที่สุดเมื่อรู้ว่าเงิน สิ่งของ หรือแม้แต่กำลังใจที่ส่งไป ส่งผลให้ชีวิตของน้องเติบโตเป็นคนดี ขยันเรียนหนังสือ รับผิดชอบตนเองและครอบครัวได้ เงินที่ให้ไปจึงไม่เคยคิดเสียดาย