สุขใจได้ใกล้ "แม่"
ทุกครั้งที่น้องจีโน่มาเข้าร่วมกิจกรรมของมูลนิธิฯ จะมากับแม่ทุกครั้ง เวลาที่น้องได้รับสิ่งของหรือเงินของขวัญที่ผู้อุปการะส่งมาให้ แม่ก็จะสอนพาน้องมาเขียนจดหมาย น้องจีโน่เขียนตอบจดหมายเองทุกครั้ง
วันที่เด็กไร้ "ไม้เอก"
ใกล้ถึงวันแม่แล้ว ผมก็ได้สอบถามเด็กๆ ว่า ถ้านึกถึง “วันแม่” พวกเรานึกถึงอะไร มีคำตอบหนึ่งที่ทำให้ผมต้องสงสัย “น้องกันย์สุดา” ตอบว่า “นึกถึงไม้เอก?”ผมงงในคำตอบและถามต่อว่าทำไมถึงได้นึกถึงไม้เอก?
ของขวัญจากผู้อุปการะ
เวลาประมาณตีสาม เป็นยามวิกาลที่ผู้คนกำลังหลับใหล แต่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งของจังหวัดอุบลราชธานี เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มปลุกเด็กๆ ให้ตื่นนอนเพื่อเดินทางเข้ากรุงเทพฯ ไปพบกับ “คนในจดหมาย”
ซูฟียะห์ นักเล่านิทานจิ๋ว
เด็กหญิงซูฟียะห์ เป็นเด็กขยัน สอบได้ที่ 1 มีความรู้ความสามารถในหลายๆ ด้าน เช่น ร้องเล่น เต้นรำ ชอบเข้าร่วมกิจกรรมของโรงเรียนและของมูลนิธิฯ แต่สิ่งที่น้องซูชอบมากที่สุดคือ "การเล่านิทาน"
เมื่อหนูทอเสื้อใส่เองได้
"หนูทอเสื้อใส่เองได้แล้วค่ะ" เด็กๆ กลุ่มทอผ้าโชว์เสื้อที่พวกเขาทอเองกับมือ ท่าทางตื่นเต้นดีใจ เป็นภาพที่ทำให้น้ำตารื้น ดีใจไปกับเด็กๆ เพราะนั่งลุ้นตั้งแต่เด็กๆ เริ่มเรียน จนได้เสื้อมาคนละตัว
จุดพลิกผันของชีวิตของ ปิค ผดุงเกียรติ
วันนี้ ปิค สามารถพิสูจน์ตัวเองกับคนในชุมชน และคนในครอบครัว บทบาทใหม่ในชีวิตครั้งนี้ทำให้ปิคมองเห็นถึง "คุณค่า" ของตัวเอง
ครอบครัวหัวใจเข้มแข็ง
บ้านของจุไรอยู่ใกล้แนวชายแดนไทย-กัมพูชา เธอไม่มีที่ดินทำกิน ยึดอาชีพรับจ้างเป็นหลัก นอกจากบทบาทของ "แม่" แล้ว จุไรยังเจียดเวลาส่วนตัวของเธอมาช่วยเหลืองานของ มูลนิธิ ซี.ซี.เอฟ. มากมายเท่าที่เธอสามารถช่วยได้
คุณานนท์ ยุวเกษตรกรรุ่นใหม่
"ผมอยากมีทุกอย่างในสวนของผม ทั้งข้าวในท้องนา พืชผักต่างๆ หมู ไก่ วัว ผมจะตั้งใจและจะทำให้ผืนนาหลังบ้านผมเป็นแหล่งเรียนรู้ให้กับชุมชน และคนอื่นๆ ด้วย"
บ้าน คือ วิมาน
“บ้านของผมอยู่ตรงไหนก็ได้ คับแคบหน่อยก็ไม่เป็นไร ขอให้มีพ่อกับแม่อยู่ด้วย” น้องดีน พูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
แสงสว่าง นำทางชีวิต "น้องต้นหอม"
ต้นหอม ต้องอาศัยเทียนไขเพื่อทำการบ้านในยามค่ำคืนเพราะบ้านไม่มีไฟฟ้า จะต้องรีบกลับบ้านมาทำการบ้านก่อนพระอาทิตย์ตก
กัลบก วิถีที่ยังไม่เลือนหาย
"กัลบก" คำไทยคำนี้ที่กำลังจะเลือนหายไปตามกาลเวลา น้อยคนนักที่ทราบถึงความหมายของมัน แต่ถ้าพูดถึง "ช่างตัดผม" ทุกคนที่ได้ยินต่างก็ร้องอ๋อกันเลยทีเดียว
มาบ้านฉันต้องอิ่ม
การได้มาเยี่ยมครอบครัวน้องโลตัสในวันนี้ ก็ทำให้เจ้าหน้าที่อิ่มกายกับฝีมือกับข้าวพื้นบ้านที่เป็นผลผลิตจากสวนท้ายบ้านและอิ่มใจที่เห็นตายายและน้องโลตัสมีความสุข
