“น้องน้ำ”เด็กน้อยที่อาศัยอยู่กับแม่และตาทวด แม้จะอายุเพียง 6 ขวบ แต่มีความฝันว่า อยากเรียนหนังสือ และช่วยแม่และตาทวดทำงาน เพราะตั้งแต่รู้ความก็เห็นตาทวดวัย 71 ปี ทำงานหนักเพื่อหารายได้มาเลี้ยงดูครอบครัวที่มีสมาชิกถึง 7 ชีวิต ถึงจะรวมกับเบี้ยผู้สูงอายุ 600 บาท ก็แทบจะไม่พอประทัง ต้องอาศัยเก็บเห็ด หน่อไม้ มาทำอาหารให้ทุกคนกิน ส่วนบ้านที่อยู่ก็สภาพทรุดโทรมหนักมาก หลังคารั่ว ฝาบ้านไม้ไผ่สับฟากไม่อาจต้านทานแรงลมแรงฝนได้ ตาทวดเองก็ร่างกายถดถอยลงทุกวัน จนกังวลว่าจะอยู่ดูแลหลานสาวตัวน้อยไปได้อีกสักกี่ปี น้องน้ำไม่เคยเห็นหน้าพ่อตั้งแต่แยกทางกับแม่ พ่อไม่เคยติดต่อหรือส่งเสียเลี้ยงดูเลย แม่จึงทำหน้าที่แม่เลี้ยงเดี่ยว

“น้องน้ำฝน” อาศัยอยู่กับแม่กันสองแม่ลูกอย่างอัตคัด อาชีพชาวนาและรับจ้างทั่วไปของแม่ไม่ได้สร้างรายได้มากนัก งานที่มีบ้างไม่มีบ้างทำให้รายได้ไม่แน่ไม่นอน น้องน้ำฝนโตมาด้วยอาหารที่แม่ต้องไปเก็บจากตามท้องไร่ท้องนา เก็บผัก หาปลานำมาประกอบอาหารเพื่อลดภาระค่าใช้จ่ายในครอบครัว แต่เพราะอาหารที่กินแบบตามมีตามเกิดทำให้น้องน้ำฝนได้รับสารอาหารไม่เพียงพอ ซึ่งจะส่งผลต่อพัฒนาการทางร่างกายและสติปัญญา และรายได้ที่แม่ได้ไม่เพียงพออาจทำให้เด็กคนนี้ไม่ได้รับโอกาสทางการศึกษา