น้องยิ้ม วัย 5 ขวบ

"น้องยิ้ม" และพี่สาวต่างพ่อ อาศัยอยู่กับปู่และย่าในบ้านพักชั่วคราวของนายจ้าง ตั้งแต่เกิดหลังพ่อแม่แยกย้ายไปมีครอบครัวใหม่ ทุกวันนี้ปู่ทำงานหนักเพื่อครอบครัว ย่าข้อเท้าซ้ายบาดเจ็บจากการไปไล่ต้อนวัวของนายจ้างเข้าคอกเมื่อปีที่แล้ว ท่ามกลางความขาดแคลนเด็กอนุบาล 2 ที่ต้องอดมื้อกินมื้อและพยายามช่วยเหลือตัวเองเท่าที่เด็กตัวเล็ก ๆ จะทำได้ เพื่อบรรเทาความหิวโหยที่ต้องเผชิญในแต่ละวัน

บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป 1 ซอง สองพี่น้องแบ่งกันกิน

น้องยิ้มหยิบบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปมาโชว์ พร้อมตอบตาแป๋วใสว่า “ต้มแบ่งกันกินกับพี่ ก่อนไปโรงเรียน” คำตอบง่าย ๆ แต่กลับสะท้อนอะไรมากมายเหลือเกิน มื้อเช้าที่มีเพียงบะหมี่ ครึ่งซอง สำหรับเด็กหญิงร่างผอมบางตัวเล็กกว่าเด็กวัยเดียวกัน

ตั้งแต่พ่อกับแม่ ของน้องยิ้มแยกทางกัน ปู่และย่าจึงรับหน้าที่ดูแลน้อง แต่เพราะอาชีพหลักของปู่ คือ กรีดยาง ที่ต้องทำตั้งแต่เช้ามืด ทำให้ตอนเช้ากว่าเด็กจะได้กินอาหารก็ต้องรอแกงถุงที่ปู่ซื้อกลับมาที่บ้านหลังกรีดยาง ถ้าวันไหนปู่กลับมาจากสวนยางช้า เด็กก็จะต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปแบ่งกันเอง หรือไม่ก็ต้องยอมอดข้าว หิ้วท้องไปรอกินมื้อกลางวันที่โรงเรียนจัดเตรียมให้

อย่างไรก็ตามจากการสำรวจของเจ้าหน้าที่ ซี.ซี.เอฟ. ในพื้นทุรกันดารห่างไกลชายขอบและบนดอย 34 จังหวัด พบว่ายังมีเด็กด้อยโอกาสอีกจำนวนมากที่เสี่ยงต่อภาวะขาดสารอาหาร และอาจส่งผลให้พัฒนาการต่ำกว่าวัยของเด็กในระยะยาว