“นักเตะหญิงเมืองดอกคูน” น้องหรรษา จ.ขอนแก่น
จากชีวิตเด็กหญิงริมทางรถไฟ มุ่งหน้าไล่ล่าตามหาความฝัน เพื่ออนาคตที่ดีกว่า “เพราะอยากให้ครอบครัวมีที่พักนอน หลบแดดและฝน อยู่อาศัยอย่างปลอดภัย” น้องหรรษา จ.ขอนแก่น
ยิ่งฝึก ยิ่งแกร่ง “หนูได้มีโอกาสศึกษาต่อระดับมัธยมศึกษาที่โรงเรียนใน จ.ขอนแก่น และได้ถูกคัดเลือกเป็นตัวแทนเข้าแข่งขันทีมฟุตบอลสโมสรฟุตบอลมหานครขอนแก่น เอฟซี ทำให้ได้แข่งขันในสนามใหญ่หลาย ๆ สนาม ได้เรียนรู้และได้พัฒนาทักษะต่าง ๆ มากขึ้น แมตช์ที่ประทับใจมาก ๆ เป็นการแข่งขันที่ อ.น้ำพอง จ.ขอนแก่น ได้รับรางวัลชนะเลิศ รุ่น 18 ปี ที่ตนเองสามารถยิงทำประตูได้และอีกแมตซ์ก็คือ การแข่งขันสนามเอสเซ่สปอร์ตคลับ อ.ภูเขียว จ.ชัยภูมิ ได้รางวัลชนะเลิศ รุ่นอายุ 19 ปี ที่ต้องลงเล่นแบกอายุ (เจอรุ่นพี่ที่อายุมากกว่า) แต่พยายามยิงทำประตูได้ร่วมกันพาทีมคว้าชัยชนะได้”
“หนูฝันว่าสักวันจะเป็นนักฟุตบอลอาชีพ ครอบครัวหนูเป็นครอบครัวเล็ก ๆ ไม่มีที่ดินของตนเอง พ่อและแม่ทำงานรับจ้างก่อสร้าง รายได้ไม่แน่นอน งานก่อสร้างเป็นงานที่หนักและเหนื่อยมาก ๆ หนูอยากให้พ่อแม่มีความเป็นอยู่สบายกว่านี้ ครอบครัวเราอาศัยอยู่บริเวณริมทางรถไฟ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะถูกให้ออกจากพื้นที่เมื่อไหร่ ตอนนี้ถ้ามีโอกาสที่พอจะคว้าไว้ หนูจะทำให้เต็มที่เท่าที่กำลังตัวเองจะทำได้ค่ะ”
เด็กหญิงร่างผอมบาง ปราดเปรียว คือ อีกหนึ่งความหวังของพ่อและแม่ “เมื่อเห็นลูกได้เรียนหนังสือ ได้ทำในสิ่งที่ตนเองชอบ เพราะน้องหรรษาชอบกีฬาฟุตบอลตั้งแต่เด็ก ๆ ตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาปี 4 จนได้เป็นนักกีฬาฟุตบอลของโรงเรียนเทศบาลบ้านโนนชัยก่อนจะเข้าเรียนต่อที่โรงเรียนมัธยมศึกษาใน จ.ขอนแก่น ที่ผ่านมาแม่ต้องขอขอบคุณ มูลนิธิ ซี.ซี.เอฟ.ฯ ที่ได้ช่วยเหลือและได้รับน้องเข้ามาอยู่ในความดูแลของมูลนิธิฯ แม้ว่าวันนี้เส้นทางการเป็นนักฟุตบอลทีมชาติจะยากลำบาก แต่ ครอบครัวก็พร้อมจะอยู่เคียงข้างและสนับสนุนลูกอย่างเต็มที่ค่ะ” แม่ของน้องหรรษาพูดด้วยสีหน้าดีใจเมื่อได้พูดคุยกับเจ้าหน้าที่ ซี.ซี.เอฟ. พื้นที่ดำเนินงาน จ.ขอนแก่นที่แวะมาเยี่ยมเยียนเด็ก ซี.ซี.เอฟ. ในชุมชน
"ไอดอลของหนู คือ พี่ไหม ธนีกาญจน์ แดงดา นักกีฬาฟุตบอลหญิงทีมชาติไทยตำแหน่งกองหน้า หนูติดตามดูพี่เขาแข่งเกือบทุกแมซต์มาตั้งแต่เริ่มเล่นฟุตบอลจนถึงตอนนี้ก็ยังประทับใจการยิงประตูที่แม่นยำมากเลยค่ะ" น้องหรรษา เล่าด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
เผยแพร่เมื่อ : 22 พฤศจิกายน 2567